İşte ben hep böyle garip mahzun,
Bir şey beklermişçesine yaşıyorum.
Bazan öyle günlerim oluyor ki, Elâ gözlüm, Ne oldu, nasıl bitti şaşıyorum..
Bazı bilmem, gün nasıl başladığında, Kayıp kayıp gidiyor dünya bıkkın bakışlarımdan. Yaşıyorum, yaşıyorum da bitmiyor,
Bir tutam sakız oluyor ağzımda zaman.. Yaşamak ne kadar çekilmez gelse de arasıra,
Bu görmek, bu sevmek, bu aziz sıcaklık tende.
Bu bir nimet, bu bir nimet, bu Elâ gözlüm,
Bu yaşamak bir şiir; harikulâde.
Sen ki, saçından tırnağına kadar Bir hürriyete bedelsin,
Bu ılık saçlar, bu gözler; fakat her şeyden önce Yaşadığın için güzelsin..
İşte böyle yeşil bulutlar misali senelerce, Oradan oraya elinde kaderin.
Kimbilir kaç kere üstünden geçtim,
Şarkılar söyledim karşısında
Bir gün bana mezar olacak yerin..
Gerçi şimdi çağımız değilse de Elâ gözlüm, Bu bir kötü tecelli ki, nasıl diyeyim.
Bir gün bir kara gölge görürsen gözlerimde Akşamsa beni uyut..
...
Bir nefis sabahsa eğer, ölümü Ellerin ellerimde bekliyeyim…🌹