Sabahattin Ali'nin eşi Aliye ve kızı Filiz'e yazdığı mektuplardan oluşan bu kitap...
Okudukça aşka aşık oldum, o denli özel cümleler. Eşine olan aşkını öyle bir hissettiriyor ki insan bu kadar sevilebilir mi diye sorduğum oldu.
Bir de Filiz var, "Ruhum Filiz," diye hitap etmesi kızına... İçime işledi.
Her şeye rağmen pes etmeden sevmeye devam edip hasretiyle bu mektupları yazar Sabahattin Ali.
Hem mükemmel bir şey, hem de mükemmel bir baba. Bunu okurken her bir cümlede hissedeceksiniz.
Alta alıntıları bırakacağım, içimden tüm kitabı yazmak geldi neredeyse.
-"Bana en felaketli günlerimde kitaplarım arkadaş olmuştu."
-“Sen her zaman herkesten güzelsin.”
-"Seni çok göreceğim geldi."
-"Gözlerimi kapadığım zaman senin hayalini görüyorum." diyorsun. Ah Aliye, ben gözlerim açıkken bile hep seni görüyorum. Her şeyde senin hayaline tesadüf ediyorum.
-"Aliye, bana böyle şeyler yazma. Sonra ben sana deli gibi aşık olurum."
-“Herhalde bu kadar sıkıntının bir hayırlı sonu olacak.”
-"Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku… Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim."
-"Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim, şimdi her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz."
