“Belki de, birtakım insanların bir arada yaşadıkları kimselerden artık elde edecekleri hiçbir şey kalmaz. Onlara ruhlarının boşluğunu gösterdikten sonra, kendileri hakkında layık odukları sertlikle hüküm verildiğini gizliden gizliye duyarlar. Yalnız, pohpohlanmadan yoksun oldukları için, buna karşı yenilmez bir ihtiyaç duyarak ya da kendilerinde bulunmayan özelliklere erişmek isteğiyle kıvranarak, yabancı kimselerin saygısını, gönlünü kazanmayı umarlar. Gün gelip bunları yine kaybedeceklerini bildikleri halde çıkar düşkünü olarak doğmuş birtakım insanlar vardır ki dostlarına, yakınlarına hiç iyilik etmezler, çünkü kendileri onlara borçludur. Tanımadıklarına ise herhangi bir iyilikte bulunurlarken bundan dolayı koltukları kabarır; böylece, ne de olsa gene bir kazanç sağlamış olurlar. Çevreleri daraldıkça sevgileri azalır, genişledikçe daha iyiliksever olurlar. Gerçekte; bayağı, gösterişçi, iğrenç olan bu huyların ikisi de Madam Vaquer’de vardı.”
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.