Emine Beyazıt: Bir tünelden mi geçiyorsun ey kalbim Uçsuz mağaralarda damıtarak yalnızlığını hayatı yorumlamak değil yaptığımız Sürekli bir hüzün yağmurunda ıslanmak belki Dağlar dağların üstünde, tepeler ve tepelerin üstünde ben Ayın ondördü, ay bir anne sanki Ay ışığını emiyoruz tabiatla beraber Birlikte bir gece dokunuyor üstümüzde Gece dedimse kastettiğim...

Bir tünelden mi geçiyorsun ey kalbim Uçsuz mağaralarda damıtarak yalnızlığını hayatı yorumlamak değil yaptığımız Sürekli bir hüzün yağmurunda ıslanmak belki Dağlar dağların üstünde, tepeler ve tepelerin üstünde ben Ayın ondördü, ay bir anne sanki Ay ışığını emiyoruz tabiatla beraber Birlikte bir gece dokunuyor üstümüzde Gece dedimse kastettiğim yaşamak sadece Yaşamak, aşkı ıstırabı vefayı isyanı. Emerek ay ışığını nasıl da büyüyorsun ey kalbim Bir tarafın şehirler şehirler şehirler Mekanik bir çizgide tükenen insanlar Bir tarafın çöl Çölde birbirini boğazlayan aç çıplak insanlar Bir yüzün asya ey kalbim, bir yüzün afrika Öbür yanın avrupa amerika Saatler nasıl yorulmazlarsa işlemekten Sen de yorulmuyorsun ey kalbim büyümekten. Çıkıp dağlara yaylalara Susmak istersin Ama yalnızca susar gibi görünürsün Derviş olamadın Ama başıboş da kalmadın.

Erdem Bayazıt

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emine Beyazıt