Gönderi

Çölün ortasında, cehennem gibi güneşle olan savaşımın sahasının köşesi olmayan kenarında çıktın karşıma Daha adını bile bilmeden tüm uzuvlarım seni tanıma girişimine geçtiğinde anladığım o an Neyi anladığıma merakın içinde bitmek bilmeyen çocukluğunun yoklamalarıydı Ve sen çok aceleciydin, bir çocuktan daha çekingen kalıyordum yanında Bendim kendi dünyasından çıkamayan, dibine bağdaş kuran Gölgemdin, en güvenli bölgem Geceler tüm sıcaklığını alıyordu günün ve bahanem oluyordu birleşmeyen ellerimli sarılmalarıma Dallarının arasından esen rüzgarın sesini dinlerdik, içimde beni güldüğünü hissetmeye zorlayan bir avuntu vardı Avuntularla büyüdük biraz da Sonra ellerim birleşmeye başladı ve uzanabildiğim her yarana merhem olmak istedim Cehennem de görevini tamamlamış olmanın gururuyla uzaklaştı üzeremizden, tüm dünyam gölgene büründü
·
13 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.