durumun vehametinden kilometrelerce uzaksın, biliyorum. ama ben senin imtihanına sabr, sarıldığın sadr olmak istemiyorum. yanlışlıkla yere dökülen bir bardak su gibi buharlaşmak istiyorum hayatından. beni artık arama. lütfen karşımdaki sandalyeye oturma, yanımdakine asla. sigaranı dudaklarına götürürken bana hikayeni anlatma. duymak istemiyorum artık, sana ayırdığım kulaklarımı van gogh'a bağışladım. beni bağışlama. ben seni bağışlamayacağım. haksız ve bencil bir virüs gibi işgal ettiğin hayatımı azad et. ağla, dağıl, kırıl, kır, dilediğin kadının koynuna kıvrıl, gecesine sokul, koynuna dokun. yeter ki benden uzak dur. adresimi unut, numaramı sil. ben galip değilim. hadi sen de yenil. durumun vehameti gönül menzilinde değil, biliyorum. ama ben artık hiçbir şiirin içinde seni bulamıyorum, hatta aramıyorum. makineye atılan pantolonun cebinde unutulmuş bir kağıttaki önemsiz bir cümle gibi silinmek istiyorum hayatından. beni artık sınama, lütfen ellerini cebinden çıkarma, parmaklarını asla. sigaranı sardığını görmek istemiyorum artık; sana ayırdığım gözlerimi, saçlarımı, en çok sesimi israf ettin. çocukluğa tahammül edebilirim, şımarıklığa asla. durumun vehameti beni de ilgilendirmiyor şimdi, bil. ismin artık dilimin mücevheri değil. pencereden silkelenen alelade örtünün içinde unutulmuş kıymetli bir eşya gibi döküldün hayatımdan. ben yanına gelene kadar başkası çoktan kaldırmış düştüğün yerden seni. kiminsin, neredesin, umurumda değil. lütfen pişman olma hiçbir şey için, sana ayırdığım hoşgörülerim ve anlayışlarım ve alttan alışlarım prizde unutulmuş aptal bir ütünün çıkardığı yangında kül oldu. rutubetli bir duvarın boyası gibi döküldü sonra. şu noktadan sonra durumun hiçbir vehameti kalmadı, bilmiyorum. buzdolabında kurumuş son pasta dilimi gibi çöpe döktüm bize olan inancımı. bunu artık anla. ve lütfen, ama gerçekten; git. sana ayırdığım sürenin sonuna geldik.
Sayfa 47Kitabı okudu
·
86 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.