Gönderi

.....ağaç....
Ağacım ben. Ben çemberim, her şeyim; yaşamdan ölüme, ölümden yaşama dönerim. Ezilmiş ladin ağaçlarının yaprakları gibi kokarım. Yağmurdan sonraki akçaağaç yaprakları gibi tazeyim. En olgun elmalardan daha olgunum, bahar taşkınlarındaki dereyim, henüz doğmamış yavrusunu taşıyan karacanın dişisiyim. Yüzüme düşen, bana karışan ve sayısız tohuma sayısız tohumu bağrında taşıyan dalların anıları kadar derin, hem de çok derinim. Hayatın anlatıldığı kitaptır benim özüm, zamandır lisanı bu kitabın. Ağacım ben.
Sayfa 273 - Parodi yayınları- AvalonKitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.