Zweig'ın okuduğum 13. kitabı ve üçüncü dördüncü kitabını okuduktan sonra düşündüğüm şeyin hâlen arkasındayım. O zamanlar yazarın hikayelerinin ya da kitaplarının sonunda karakterleri öldürmesi ya da hep karakterlerinin intihara meyilli olmasının nedeninin; (yazarın da intihar ederek hayatına son verdiğini bildiğim için) 'kendini, kendi sonuna hazırlama isteği' diye düşünüyordum. Yazarın karakterlerinin bu kadar içimize işlemesinin, gerçek hissetirmesinin nedeninin de aynı şekilde intihar düşünen gerçek bir insanın elinden çıkması olduğu görüşündeyim... Zweig'ın diğer bir çok eserinde olduğu gibi çoğu sayfada altını çizdiğim, beğenip anlamlı bulduğum yerler oldu tabiki. Ama ilk defa bir Zweig kitabını diğerleri kadar çok sevemedim. Belki de bunun nedeni; karakteri yeterince benimseyememiş olmam olabilir. Çünkü yazar karakterine "size dürüst davranacağım" "bana inanın" " empati kurmaya çalışın" gibi sözler yazdığı için karakteri içime alıp onla bütünleşmek yerine onu dışardan bı gözle bakmak zorunda kaldığımı hissettim... Kitaba gelecek olursam; ilk olarak bir yemek masasında eşini bir günde tanıdığı biriyle kaçan bir kadını hor gören bir ekip ve hararetle savunmaya çalışan bir beyefendi görüyoruz. Ana karakterimiz(67) de bu masada oturanlardan biri ve bu beyefendinin herkesin aşağılayıcı sözler söylediği kadını savunmasından etkilenerek 24 yıl sonra kendi başından geçen 24 saatlik bir hikâyeyi anlatmaya karar vermesiyle başlıyor. Beni Zweig'ın "Korku" eseri kadar sar(s)mayan bu kitabın yine de ilk sayfasından bile altı çizilecek kadar kaliteli olması nedeniyle okunması gereken kitaplar arasında olduğu kanısındayım.

Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört SaatStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020127,6bin okunma

··

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Agapi