“O bir Tanrı'ydı, yok olmuş bir dünyayı yeniden yaratan bir Tanrı. Yeniden yavaş yavaş can veriyordu o dünyaya, tamı tamına var etmeden içine yerleştirmeye cesaret edemeyeceği o kızı mutlu etmek için yapıyordu bunu. Onun hayali, onun varlığı, onun anısına ait gölge sonunda ona da can vermesini, onu da diriltmesini buyuruyordu ve o bilerek uzaklaştırıyordu bu hayali kendisinden, çünkü o hayale yavaş yavaş yaklaşmak istiyordu, adım adım; tıpkı dokuz yıl önce yaptığı gibi. Bir hata yapmaktan, belleğin ışıltılı labirentinde kaybolmaktan korkarak, arada bir unutulmuş birkaç parça şeyi almak için geri dönerek, ama asla hızlı gitmeyerek, geçmiş yaşamını dikkatle, özenle diriltiyordu.”
Sayfa 47Kitabı okudu
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.