Evladından sonraki hayatının en zor yanı, özlemdi.
Yazık ki her şeyi söndüren ölüm yeli, hasreti harlıyordu.
Ölüm, insanı sevdiğiyle birlikte, köşede bucakta kalan sıcaklığını, kokusunu, her şeyini hiç yaşamamış gibi alıp götürüyordu.
onun yerine kocaman bir boşluk bırakıyordu. ardında kalanı, yürek zarını zaten bir hasretin kucağına düşürüyordu.
Sayfa 12Kitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.