İnsan, azalarından çok dilini severdi. Dil hükmediciydi. Dil bir sihirbazdı. İnsan inanmak istediğine inanırdı. Kovalamazdı sözün gerçekliğini. Masal da bu yüzden tatlıydı. Gözeneklerinden içine sızarken mişli bir zaman, insan olmak istediği olurdu. Ama insan geçmiş zamanla suçlardı birbirini, şimdiki zamanla infaz eder, gelecek zamanla pişman olurdu.
Masal tadında keyifli bir okumadan sonra..
İnsanlar, masallara kanar mıydı sahiden?
