Atsız'ın Makaleler serisini okuduktan sonra tekrardan okuduğum bu eserini daha iyi anlayabildiğimi söyleyebilirim. Alegorik bir kısa roman, kısa zamanda okunabiliyor. Ama arkasındaki derin katmanlı mesajlar ise oldukça yoğun olarak karşımıza çıkıyor. Tek Parti dönemi özellikle İsmet İnönü dönemi çok sert bir şekilde hicvediliyor. Şunu da dile getirmeden edemeyeceğim bu eleştirileri yer yer çok ağırlaşıp had sınırını da aşıyor. Tarihi şahsiyetler ve dönemler eleştirilebilir kuşkusuz ama bu denli pervasızlık bana göre doğru değil. Her şeyin bir ölçüsü ve sınırı olmalı ve orda kalınmalı yoksa haklı olunsa bile tadı kaçıyor. Atsız Tek Parti dönemine büyük bir nefret ve kin duyuyor. Özellikle İsmet İnönü'ye karşı muazzam bir kini var. Bu kin ve nefret bazı gerçekleri bilinçli bir şekilde değerlendirmesinin de önüne geçiyor. Şu da var ki bu kinin ve nefretin haklı yönleri de var. Özellikle 1944-1945 yıllarındaki Türkçülük- Turancılık davasında Türk milliyetçisi olan gençlere ve hocalara yapılanlar yenilir yutulur şeyler değil. Bu süreç İnönü'nün 19 Mayıs nutkundan sonra Türk milliyetçilerinin tabutluklara düşmesine kadar varıyor. Türk milliyetçileri her alanda dışlanırken Komünist özentisi olan gruplar kritik görevlere geliyor. Bütün bu gelişmeler yazar tarafından ilk kısımda alegorik bir şekilde ikinci kısımda ise isimler üzerinde doğrudan hicvediliyor. Atsız Cumhuriyet'in ilk yıllarına olan kinini o kadar ileri götürüyor ki Cumhuriyet'in 1950'de kurulduğunu bile iddia ediyor. Peki Atsız'ın yücelttigi demokratlar Atsız ve düşüncesine nasıl yaklaşıyor? Özellikle ümmetçiler bozkurda it diyor. Türk milliyetçilerine kafatasçı ırkçı diyorlar. İnönü dönemindeki durum sözlü olarak aslında Demokrat Parti döneminde de devam ediyor. Atsız günümüzdeki bazı kesimlerin yaptığı gibi Atatürk'ü doğrudan eleştiremezse de bunu İnönü üzerinden ağır bir şekilde yapıyor. Türk milliyetçilerinin bayraktarlığını yaptığını iddia eden Atsız Türk adında ulus devlet kuran Atatürk'ü çok sert bir şekilde hicvediliyor. Ama şu gerçeği göz ardı ediyor. Eğer Atatürk olmasaydı bırakalım Türkçülük yapmayı Türk'üm demeyi aklından geçirseydi ümmetçi demokratlar onu İnönü'nün yaptığından daha beter hale getirirlerdi. Bu topraklarda Türk milliyetçiliği söz konusu olabiliyorsa bunu ulus devlet kuran Atatürk'e borçluyuz. Atsız her dönem bütün baskılara rağmen düşüncelerinden ve davasından asla taviz vermemiştir. Bazı düşüncelerine katılmasam da ona büyük saygım var. O omurga sahibi bir münevvermiş. Okumanızı tavsiye ederim.

Dalkavuklar Gecesi - Z VitaminiHüseyin Nihal Atsız · Ötüken Neşriyat · 20197,1bin okunma

·

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.