Siyah Beyaz Zamanlar
Zaman denen şu insafsız değirmen her şeyi öğütüyordu acımasızca. Ayları, mevsimleri, yılları, insanları değirmenin taşlarından teknesine sıcacık un misali savuruyordu. Geriye sadece kokusu, hatırası ve hüznü kalıyordu. Değirmene dökülen buğday taneleri gibi zamanla her şey bu kaçınılmaz sona mahkûmdu. Biz insancıklar zaman denilen bu taşların arasında un oluyor, duman oluyor ve yavaş yavaş kayboluyorduk.
Sayfa 78Kitabı okudu
14 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.