“Neden bazı insanların bahtı kapkaradır Vasıf?” diye sordu. Kendinden pek bahsetmezdi. Başkalarının acılarına merhem olmayı tercih edenlerden olmuştu hep. “Ne demek istiyorsun Fatma? Her karanlığın bir aydınlığı muhakkaktır,” gibi aklıma gelen sathi cümlelerle teskin etmeye çalıştım ama o başını salladı. “Hayır Vasıf, bazı insanlar ne yapsa yanlış olur, o talihsizliklerden bahsediyorum. Neye ellerini atsalar kurur. Sanki parmaklarında görünmeyen bir zehir vardır. Lady Macbeth gibi. Kendi hatalarının zehri. Bir türlü çıkmayan…”
Sayfa 190Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.