Yunus'un Tapduk'a, yol göstericisine, rehberine minneti sonsuzdu. Ona olan duygularının dünya dilinde bir karşılığı yoktu. Yunus bu şükrana, ancak o âlemin diliyle, o âlem içinde ifade kudreti bulabilirdi.
“Yarın Mahşer kopucağaz, kamu kul nefsim deyiser
Ben Yunus'u hiç anmayım, Tapduk'u getirem dile.”
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.