Harun Tutuş'un üçüncü kitabı olan 'senin adın dünya' şiir kitabın da faili meçhule kurban giden babasından annesinin yıllardır dinmeyen göz yaşlarından bir daha dönmemek üzere giden küçük kardeşinden sıkça bahsediyor Yüzünü hatırlamadığı babasına uzun uzun şiirler yazmış İnsanlara sığınmaktansa kaleme ve kağıda sığınmış İnsanlara derdini anlatmaktansa derdini şiirlere anlatmış bir yazısında şöyle demişti "Anneler çocuklarını karınlarında şairler ise şiirlerini yüreklerinde içlerinin en gizli yerinde saklar taşırlar." yazarla ilk tanışmamızda gülüşünde derin ve kalıcı acıların olduğunun farkına varmıştım hayvanlara olan sevgisi insanlığa olan yakınlığı doğaya olan aşkı ve haksızlığa boyun eğmeyen bir yapısının olduğunu onu tanıyan herkes bilir Yazar her ne kadar acı çekmiş ve çekiyor olsa da çevresine yansıtmadan kimseyi üzmeden ve incitmeden yaşlanıyor Yazılan şiirleri tam olarak anlamak için yazarı tanımak gerekiyor ve kitabını okuyup yazarı tanımayan varsa kitabı okuduktan sonra kessinlikle yazarı tanımalarında fayda vardır.

Üzgün Atlar Ülkesi kitabında yazarın şiirlerine yakın bir şiir bırakıyorum "Sesini örseleyen acılar benimle gelsin söylediğin türküler başucumda hep bir dizesi eksik yazılmış şiirler kalsın aklımda Ve toprak sağ yanımda"