ah Alan, elinde büyüdüm.. kitabı 2 yıl sonra tekrar okuyorum, 17 yaşımda. 15 yaşımda olmak isterdim, o çocukluk evresi daha az kaygılıydı benim için, şimdi iste yetiştin olmama 1 yıl var. resmen büyüdüm. ama karakter olarak hâlâ olgunlaşmadım, hâlâ hayatımı gündüz düşleri yönetiyor, hâlâ korkularımın esiriyim ve buna karşı gelecek cesaretim yok. hâlâ kendime karşı olan saygımı kazanamadım, ki bunu kazanmak çok güç olacak, biliyorum. ve sınav senemdeyim artık Alan, daha ders çalışmayı bile öğrenemedim. bomboş 2 seneydi, daha dolu geçirebilirdim ama geçirmedim. 17. yaşımın daha verimli ve daha güzel geçmesini umut ediyorum. bazı şeyleri umursamayı ve hatalarımdan ders alabilme becerisini kazanmayı umut ediyorum. bu yazıları tekrar okuduğumda kendimle gurur duyacağım bir noktaya gelebilmeyi umut ediyorum. umarım olur, dilediğim her şey. umarım çabalamaktan vazgeçmem. umarım..
2 yıl sonra yeniden...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.