Bazen düşünüyorum. Umuttan korka korka ona çekiliyorum. Biri çıksa gelse, ışıkların arasından yanıma süzülse… Çocukluğım gibi cesur, saf ve gerçek olsa… Elinde bir biletle başucumda durup bana “uyan artık” dese. Beni başka türlü bir hayatın mümkün olduğuna ikna etse! Karanlıkta sessizlikte, yoğunlukta ve boşlukta, yaşamda ve ölümde yanımda yürüse. Belki… Belki çıkarız bu lunaparktan. Belki yıkarız bu lunaparkı. Bana dokunma, bugün onun için uyuyacağım. Gelirse uyanır ve belki biraz ömrümü yaşarım. Gelmezse de bildiğime, alıştırıldığıma kapılıp yine yaşar gibi yaparım…
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.