Bu sözü kitapta gördüğüm andan itibaren düşünmeye başladım. Sevgi bu dünyada bize verilen belki de en güzel duygulardan birisi. Ben yokluğunu düşünemiyorum adımlarımı sevgiyle atarım, bu sadece insan sevgisi de değil her şeyi sevmek… Attığın adımı, yürüdüğün yolu, soluduğun havayı… Sana hiç bir çaba göstermeden hizmetine sunulmuş ama eksikliğini görmediğin için farketmediğin, düşünmediğin ve şükretmediğin o kadar çok şey var ki oysa. Bunlar dedim bize hepimize ışıltılarını göstermedikleri için mi şükranlarımızı severek sunmuyoruz. Ve bunlar bize ışıltılarını göstermese de sevgimizi yine de şükranlarımızla göstermemek için neyi bekliyoruz ? Işıltısız da olsa sevmek, sevebilmek ne güzel… Kitabı elime ulaştığı andan itibaren okumaya başladım. Bir kitabı okumadan önce ilk ne yaparız arka kapağına şöyle bi göz gezdiririz neler içeriyor diye fikir sahibi oluruz değil mi ? Ben bu sefer fikir sahibi olmadan bu kitaba başlamak istedim. Elimde bir kitap vardı ve ne içerdiğini bilmiyordum. Ara ara kendime böyle küçük heyecanlar katmayı severim. İçsel bir konuşma mı acaba, belki bir deneme ?Her şey olabilirdi. İlk bir kaç sayfayı okuduktan sonra mizahi bir bakış açısıyla ve inanılmaz güzel ve orjinal betimlemelerle yazılmış içsel konuşmalardan oluşan mini yazılar olabileceğini düşündüm. Ama kitap beni sayfalar ilerledikçe şaşırtmaya devam etti. İnanılmaz güzel olay örgüsüyle şekillenmiş, akıcı ve dili de bir o kadar orjinal bir kitap elimde tutuyordum. Bu konuda yazarımız Mustafa Tan Mustafa Tan çok tebrik ettim doğrusu. Benzetmeleri ve o mizahi konuşmasını ve güncel olayları kitabın içeriğine eklemesini çok sevdim. Kitabı okuyan herkesin de benimle hemfikir olacağına bir o kadar eminim. Gelgelelim içeriğine; kesişen 3 hayat hikayesi var kitapta ana karakterleri sunacak olursak; Ufuk, Hüseyin Amca ve Yusuf… Üçünün kesişen hayatları… Bir kitabın içeriği kendinde gizli kalmalı bence Ve o iki kapak arasındaki 120 sayfada aşkın, sevginin vefanın farklı hallerini göreceksiniz. “Herkesin bir hikayesi vardır” demiş yazarımız bunu da okuyarak anlamlandıracaksınız. Kitapta benim en etkilendiğim kısma gelecek olursak; küçük bir makarna olayı derdim. Artık her makarna yediğimde biraz mizah biraz da hüznü yaşayacağım. Mizah kısmı, kitabın içinde kalsın ben sevginin hüznünü anlatacağım; Sevgiyi ifade edebilecek farklı cümleler vardır ucu bucağı yok ama bir insana “Seni seviyorum” demeden de sevgi ifade edilebilir. Hatta edilebilir değil edilmeli bu bir şart hali… Bence kelimeleri kullanmak çok daha kolaydır ama bunu davranışlarla düşüncelerle destekleme kısmı çok daha zor olan kısmıdır. Ve ben sevginin aslında bunlarla bütünleşmesi gerektiğine inananlardanım. Karşındaki insanı düşünmüyorsan, kıyamıyorsan ön planda sadece kendin kalıyorsa “seni seviyorum” demenin yoğunluğu ve içeriğini hiçe saymışsın demektir. Ve “mış” gibi sevgilerdir bunlar. Kitapta buna çok güzel değinilmiş bir insanın seviyorum demeden de sevgisini gösterebileceği işlenmiş. Makarnalar üstünden… Bu nasıl olabilir derseniz okumadan bilemezsiniz diyeceğim :) Son bir sorum buraya kadar okuyup geldiyseniz önce teşekkürü bir borç bilirim :) sonrasında ise merak ettiğim bir olgu var sizce seviyorum demeden sevginizi nasıl gösterebilirsiniz ya da nasıl gösteriyorsunuz ?

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.