Aziz müthiş bir sıkıntı ile Kemal'e, "Ne yaptım da aziz oldum, beş aydır bir kere abdest bile almadım, dua etmedim, namazım niyazım yok, herkes beni burhanda yol alıyorum zannediyor, ben aşçı oldum, fırıncı tandırcı oldum, bir ihtiyar kadının garsonu oldum, onu bile kandırıyorum beni kim bilir ne zannediyor, kendimi kandırıyorum, kandıramadığım zaman da bir şey değişmiyor, bu nasıl azizlik, benim sade adım Aziz," diyor ama Kemal, "Adın boşa Aziz değil, isim cisimdir, isim vücud bulur, vücudlanacağı ruh arar, seni buldu giydi, sen de tasvirini yaptın, aferin. İnsansın, kendinden daha ne umuyorsun, ihtiyar kadını yemedin doyurdun, bildiğin bütün azizler bundan fazlası asla değildir. Namaz kılmadınsa da kılmadın, düşündün acı çektin. Kıldığın vakitler bundan yoksundun, derecen değişti. İnsana acı lazım ibadet ile anlaşılan ve alınan yolu Hint fakiri de alıyor, elli sene sütunda inmeden duruyor, otuz sene yemek yemiyor, ağaca kendini bağlayıp duruyor, mumyaya dönüyor, peki ne oluyor? Hiç. İnsanın sadece o kadar iğne battı canımı yaktı tombul kuş' tekerlemesindeki canlı olmadığın gösteriyor, o kadar. Onu zaten bilmiyor muyuz, derdimiz zaten o değil mi?" diyor, Aziz'i rahatlatmaya çalışıyordu.
Sayfa 344Kitabı okudu
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.