Ne bulacağımı tahmin etmediğim için herhangi bir beklentim olmadan okudum kitabı. Okuması kolay ancak anlaşılması zor bir kitap Vejetaryen. Okudukça düşündüren, düşündükçe okutan bir yapısı var. Birgün sabah gördüğü rüya yüzünden uyanan Yonğhe'nin hayatı asla eskisi gibi olmuyor. O an vejetaryen olmaya karar veriyor ve evde ne kadar et varsa çöpe atıyor. Sıradan bir evlilik hayatı yaşadığı, karşılıklı ihtiyaçların sağlandığı sıradan ilişkisi vejetaryen değişimini kabul edecek kadar güçlü değil. Adamın karısını sevmediğini anlamak için Floyd olmak gerekmez. Zamanla anlıyoruz ki kadın müthiş bir ruha sahip. Sıkışmışlık ve sindirilmişlik içerisinde kaybolan Yonğhe'nin ruhu, adeta bir ağaç gibi yemyeşil köklere sahip. Filizlenecek bir toprak bulamamış sadece. (Bundan sonrasında spoiler var gibi) Sürekli kanlar içerisinde olduğu, korkunç katletme ve edilme içerikli kabuslar görüyor. Fotoğraf belgeselleri yapan sanatçı eniştesinin önerisi üzerine yeni projenin figüranlığını yapıyor Yonğhe. Eserin teması: vücuda çizilen çiçekler. Bu çiçekler, Yonğhe'nin kabus görmesini engellemeye başlıyor. Kadın, psikolojik bunalımlar geçiriyor ve kendisinin bir ağaç olduğuna inanmaya başlıyor. Kitabın kapak tasarımında içinde ağaç büyüyen kız çocuğu etkileyici bir seçim olmuş doğrusu. Bir ağaç olduğu için beslenmesine gerek olmadığına, amuda kalktığı zaman kollarının köklerine bağlandığını ve toprağın onu beslediğine inanıyor Yonğhe. Ağaç olmak o kadar da fena olmazdı gerçi. Kitabın sonu, ima edilen bir ölüme gidiyor. Etkileyici olduğunu yürekten kabul etsem de çok fazla beğendiğimi söyleyemeyeceğim.

VejetaryenHan Kang · April Yayıncılık · 20163,138 okunma

·

114 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rabia Suğcu