İşte Böyle Delirdi Nietzsche
Ünlü filozof ve yazar Friedrich Nietzsche, yaşadığı dönemdeki acılara dayanamamış ve ikili ilişkilerde yüzü gülmemiştir. İster istemez hayatın anlamını sorgulamaya başlamıştır. Yaşadığı dönemde kötülük dört nala at koşturuyor, savaşlar çıkıyor, insanlar öldürülüyor ve acı çekiyor ve tanrı dahil buna kimse müdahale etmiyordu. Merhameti ve düşüncesi arasında kalan Nietzsche, sürekli bi sorgu içinde buluyordu kendini. Bi arayış içindeydi. Neden burdayız? Bizi kim yarattı? Bizimle neden ilgilenmiyor? Neden insanlar gözlerimin önünde ölüyor, acı çekiyor? Neden kimse bir şey yapmıyor? Dindar insanlar bile kötü, tanrı nerde? Bu sorular git gide Nietzsche'yi bunaltıyor ve bir çıkmaza sürüklüyordu. Bu evrende ve tüm canlılarda müthiş bir yaratılış vardı. O halde hiçbir şey, hiçlikten meydana gelmiş olamaz. Bu evrenin ve biz canlının bir yaratıcısı olmalıydı. O halde neden bu kadar acı, ve kötülük vardı? Ve bu kötü insanlara neden bir şey olmuyordu? Ve düşündü... düşündü... düşündü... ve dedi ki; "tanrı öldü." Delirmeden hemen önce bi insanın atı hunharca kırbaçladığını görüyor, atın acı içinde bağırdığına şahit oluyor, atın yanına gidiyor ve ona sarılıyor ve ağlıyor. Şöyle diyor: "Seni anlıyorum." Aslında Nietzsche'yi delirten yine insanlardı. Onların kötü olmasıydı ve onlara bir şey olmuyordu. O hep gerçeğin peşinden koştu ve bunu akıl sağlığıyla ödedi, ama bugün hâlâ hatırlanıyor. Eee kolay değil Nietzsche gibi bi kalp taşımak.
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.