Öncelikle yazar Stefan Zweig bu kitabın yazımında romantik bir aşk hikayesini anlatmak yerine bir insanın kendine saygısı olmadığında, saplantılı bir hissiyatla ne kadar yanlış hareketler de bulunabileceğini anlatmaya çalışmış. Kitabın ana karakteri olan kadın kendi öz saygısını yitirmiş, bu hastalıkta tutumu aşk zannetmiş ve sevgisini, saygısını ya da ona adadığı hayatını hak etmeyen karaktersiz, günü birlik yaşayan, hovarda bir adama bağlanmıştır. Bana göre Aşk böyle hastalıklı yönlere sahip olsa da yine de insanın öz saygısını kaybetmesine yol açmayan bir durum olmalı. Kısaca varlığından bile haberi olmayan, seni hatırlamayan seni umursamayan bir insana karşı bestelen bu hisler yalnızca kendi değerini düşürmekten ibaret olacaktır
