İsmini çocukluktan beri duyup okuma merakı uyandırmayan bu kitabı İlhan İrem in donkişot şarkısını dinlerken " yel değirmenlerine karşı donkişot muyum" sözünden ne kastettiğini anlamak için okuduğum bir kitaptı. 50 yaşında bir aristokrat olan Donkişotun şövalye maceralarını anlatan kitaplardan o kadar çok etkilenmiş ki artık başına gelen herşeyi bir şövalye edasıyla yorumlayıp tepki vermektedir. Donkişot; bir ada vaadiyle yaveri Sancho Panza'yı yanına alarak Dulcinea del Toboso prensesinin sadık uşağı olmak için çıktığı bu yolda başından geçen maceraları anlatan, o dönem yazılan şövalyelik eserlerine karşı bir eleştiri niteliği taşır... Daha çok çocuklara hitap eden bir kitap olsada okurken Sancho ya çok gülüp, masum Donkişot için üzüldüğüm güzel duygular bıran bir kitap oldu benim için..
