Beni gerçeğe çekmeye çalıştığını biliyordum ve sanırım gerçeği de biliyordum, ama üzerimde bir etkisi olmuyordu. İnsanlara objektif olarak bakmaya dayanamıyorum, ama onları metaforlarla ezmenin benim için bir sa kıncası yok. Benim için uyum sağlayıp kabul etmek yargılamaktan daha kolay. İnsanları "anne," "baba," "psikiyatrist" gibi rolleriyle sınırlandırarak uzaklaştırmaktan nefret ediyorum - her insanın kendi gerekçesi vardır. Sanırım hepsini savunabilirim, hem de kendi hesabıma, çünkü onları eleştirmek, onlardan nefret etmek daha fazla acı veriyor.
·
17 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.