İnsan sadece başka birine veya topluma karşı mı suçluluk hisseder? Ya da suçluluk sadece yapılan bir eyleme yönelik mi hissedilir? Bazen nedeni yok diye düşündüğümüz ama bizi kötü hissetmeye yönelten hisler belirir. Bu durumu düşünmekten kaçar, bu histen çıkmak isteriz. Sanki bir dehliz gibi bizi içine çekeceğinden korkarız. Korktukça uzaklaşmaya, yokmuş gibi davranmaya çalışırız. Üzerini örttüğümüzü düşünürüz ama hep oradadır. Her fırsatta kendini hissettiren bu his "Varoluşsal suçluluk" duygusudur. Varoluşsal suçlulukta yapılanlar için değil aksine yapamadıkların ve ihmalin yüzünden kendini suçlu hissedersin. Bu durumu terapide ya da çevrenizde "Ne istediğimi bilmiyorum?" diye ifade edersiniz. Aslında bu sorunun muhatabı sizsiniz. Ama biz bu soruyu sormaktan kaçarız. Kendi potansiyelimizi gerçekleştirmekten korkarız. Neticede kaçtığımız, koktuğumuz bu duyguyu bastırmaya, bilinç dışına itmeye çalışırız. "Nedenini bilmediğim kötü bir his" dediğimiz kendimize olan suçluluğumuzdur. Kendimize rahatlıkla itiraf etmemiz, kendimizi ve hayatı keşfetmemizi gerektiren bu itiraf, sonuna kadar açtırır kapıları hayatımızda. Kierkagaard'ın da dediği gibi "Kurtuluş kendisi olmayı istemeyi seçmesi ile gerçekleşir." Unutma var olduğun sürece bunu kendine borçlusun.
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.