Kendimizi görünür kıldığımız her şey bizi kemirmeye başlar. Kendimizi sakladığımız her şey için ise biz kendimizi kemiririz. Yakın ve uzak olmaya, tanımadıklarımızın anlam yüklemesine izin veririz. Bu da, onları bize yaklaştırırken bizi kendimize uzaklaştırır. Buharlaşmayla son bulan her gerçeklik önermemiz böyle doğar. Ona bağımlı hale geldiğimiz her insan tanrının daha küçük bir modelidir. Yinede hayranlığın yarattığı şiddetli ezikliği kıskanmakla bastırmaya çalışırız.
Mehmet