Bir yazar düşünün sizi daha ilk sayfada, ilk cümlede duygu yoğunluğu içine sokup daha karakteri tanımadan o karakter için sizi hüzünlendirip ağlatabiliyor. Tüylerim diken diken boğazımda düğüm ile okudum o ilk bölümü. Kardelen sanki benim arkadaşımdı, onun gözünden okurken, sonunun nasıl olacağını bilerek düşüncelerini okumak ve bunu iliklerime kadar hissetmek bambaşka bir şey. Gerçekten bunu herkes yazamaz ve Binnur kaleminin farkı diye bir gerçek var. Kardelen Alaşan arkadaşıyla canıyla eğlenmek için gittiği barda arkasında gizem bırakarak cinayete kurban gider. Ailesi ve arkadaşı yıkılır ama bunun arkasında başka şeylerin döndüğünü Kardelen'in cinayete kurban gittiğine inanan abisi Kartal ile can dostu Lavin bu işin peşine düşerler. Gittikleri bu yol tehlikeliydi fakat canından çok sevdiği kimsesizliğinin kimsesi Kardelen için gerekirse canından geçmeye razıydı Lavin. Buna canının katilini bulmak, onun intikamını almak için Kartal ile birlikte her şeyi göze alarak İstanbul'a gelmek de dahil. Onlarla çıktıkları bu tehlikeli yolda, didişmelerini, kıskançlıklarıni aralarinda oluşan çekimi okumak onlarla birlikte katil avına çıkmak keyifliydi. Kitabı okurken Lavin gibi bir arkadaş nasıl olur diye düşündüm. Lavin'e hayran kaldım ve onu çok sevdim. Kartal ile olan diyoloğları okurken yüzümde gülümseme, geçmişten flashback sahnelerini okurken ise hüzünlendiğim bir okuma oldu. Her zaman çok fazla dram okuyamıyorum diyorum ama okuyunca da böyle aklım kalbim kitapta karakterlerde kalıyor, kendime gelmem uzun sürüyor. Vaveyla da tam böyleydi. İkinci kitap için şimdiden heyecanlıyım. Türü ve yazarın kalemini sevenler şimdiden keyifle okuyun... "Acıya mi alıştırdın kendini?" - " Yaşamaya alıştırdım. " "Peki ya acı ?" -" Yaşamak zaten acıdır."

VaveylaBinnur Nigiz · Dokuz Yayınları · 2023615 okunma

·

118 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ergecsadumanslibrary