Açıkçası çok büyük övgülerle bahsedilmesine rağmen bir türlü elimin okumaya gitmediği bir kitaptı bu sebeple olsa gerek beklentim de aşırı yüksek değildi. Bu durum, kitabın başlarında da aynı şekilde devam ederken tam olarak hangi noktada değişti bilmesem de bir anda kendimi kitaba bağlanıp bitirmiş olarak buldum. --Spoiler-- Patroklos'un yalnızlığını Akhilleus'un tamamıyla doldurması, birbirlerine verdikleri değer ve her şeyden önce Patroklos'un nazik kalbi beni büyüledi, gerçekten "en iyi'leri" kehaneti ondan başkasını işaret edemezdi. Kitap boyunca bende sarıp sarmalama isteği oluşturan bir karakter oldu. Akhilleus'un Patroklos öldükten sonraki halini yine Patroklos'un gözünden okumak da durumu daha da acı verici hale getirdi. Ayrıca Thetis'in Patroklos'un sevgisini (çok geç olsa da) benimsemesi ve mezar taşına Patroklos ismini kazıyarak onları bir araya getiren kişinin Thetis olması da beğendiğim bir detay oldu. Bu kadar geç okuduğum için pişman oldum diyebilirim ancak uyarayım hüzünlenmeye meyilli bir zamandaysanız kitabı bitirdikten sonra kendinizi kitap kapağını ağlayarak kapatırken bulmanız çok olası.

Akhilleus’un ŞarkısıMadeline Miller · İthaki Yayınları · 202013,6bin okunma

·

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

beste