Gülnihal,
Sen, bana bakma. Ben nice ateşin şulelerinde kavrulmuşum. Karanlığa kafa tutmaya kalkmışım sadece dibini aydınlatmış bir mum olsam da.
Yanmışım. Küle dönmüşüm. Benimki beyhude bir ümit. Bir boş bekleyiş… Kendi küllerimden Anka kuşu gibi doğmayacağım. Bunu iyi biliyorum.