Ben, yaşlı bir adamın bedenine hapsedilmiş genç bir adamim. Ama bu açık gerçek herkese inanılmaz geliyor. Doğal olarak, sekreterlerimin, beni görmeye gelen doktorların, hizmetçi ve komşularımın, bulunduğum bu kasabanın (artık her neresiyse) adını bilmediğime inanmayanlara bunamış görünüyorum. Doğal olarak kendi evimde kayboluyor ve her türlü sıkıntıyı yaşıyorum. Doğal olarak en garipbsoruları soruyorum. Doğal olarak ağlıyor ve bağırıyorum, umutsuzluk krizlerine giriyorum. Param ve çek defterim yok. Banka da imzamı tanımıyor çünkü artık sahip olduğum güçsüz kasların izin verdiği kadarıyla da olsa elyazım
hâlâ Eden'in elyazısı. Etrafımdaki insanlar bankaya şahsen gitmeme izin vermiyorlar. Aslında anladığım kadarıyla bu kasabada banka da yok, hesabım Londra'daki bir bankada. Görünüşe göre Elvesham avukatının adını bütün ev halkından gizlemiş. Hiçbir şeyi araştıramıyorum. Elvesham tabii ki zihin biliminin bilgili bir öğrencisiydi ve vakaya dair bütün beyanlarım, deliliğimin kendimi psikolojiye fazla kaptırmanın sonucu olduğu teorisini doğruluyor. Kişisel kimlik hayalleri! İki gün önce sağlıklı bir gençtim, geleceğim önümde uzanıyordu; şimdiyse pejmürde, çaresiz ve acınacak haldeyim, kocaman, lüks ve yabancı bir evde sinsice dolaşan ve etrafımdaki herkesin akıl hastası olarak görüp kaçındığı, öfkeli bir ihtiyarım. Ve Londra'da Elvesham dinç bir bedenle, yetmiş yılda birikmiş bilgi ve bilgelikle hayata baştan başlıyor. Hayatımı çaldı.
Sayfa 92Kitabı okudu
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.