YILDIZLARIN UZAKLIĞINA ÖVGÜ
Kargaşa. Anılacak günlerim olmadı mı benim Ayaklarımın
korkusuzca çiçeklendiği, silahıma yapışıp sabahın serinliğini
beklediğim, kuzey gemileriyle sağır olduğum günler, sepet
örmeyi unuttuğum günler olmadı mı? Ey geceyi ve kahverengi
bir düzeni taşıyan ellerim! Yüzümün uğultusuyla şaşırtın beni.
o karanlık ormanı yangına vurun. Çünkü ben de kaçarken
ardımda kalanları yakıyorum. Ama iyi biliyorum yıldızları,
ama yıldızların tanrıların da üstünde parladıklarını, anılacak
günlerimin gitgide yokolduğunu biliyorum.
Kargaşa. Ve kolayca yıkılan inançlarım benim, benim en
sağlam ve dağınık ellerim. Sabahı nasıl tetikte bekliyorum.
Şafakla damar damara seviştiğini görmek için bilgeliğin. Ve
onarıyorum nasıl hızla kendi gücümü. Nasıl bir soylu boşluğa
çılgınca kanayorum. Ey yangınlar artığı! Her yangından arta
kalan bir şey, her yangından arta kalan gerçek şey
çoğalt beni.