"ne düşünüyorsun yine?" dedi kadın, balkonda karşılıklı mum ışığı eşliğinde oturduğu adama.
"hiç..." dedi adam, baktığı noktadan gözlerini ayırmadan.
"bu dalıp gitmelerini bilirim, yine ne geçiyor aklından?"
"sence sonumuz ne olacak?"
"nasıl yani?" diye kaşlarını çatarak sorusuna soruyla karşılık verdi kadın. soruyu tam olarak anlayamadığı için devam etti, "bizim sonumuz mu, ilişkimizi mi kastediyorsun?"
yine gözlerini daldığı noktadan ayırmayarak cevap verdi adam,
"hayır hayır, genel olarak soruyorum, yani bizim, varlığımızın, bu hayatımızın sonu ne olacak?"
"bilmem, hepimiz ölüp gideceğiz işte, olacak olan bu," diye cevapladı kadın. aynı soruyu adama tekrar sordu,
"peki sence ne olacak? buna mı takılıp daldın gittin yine böyle güzel bir gecede?"
adam son soruyu duymamazlıktan gelip devam etti,
"yani gerçekten her şey bitecek mi? yani hiç olmamışız gibi her şey son mu bulacak? ben bunu kabullenemiyorum. aklıma bir türlü yatmıyor ve beni çok rahatsız ediyor."
"evet, bence her şey bitecek. hiç var olmamış gibi hem de. yaşadığımız her şey bir hiç olarak kalacak, yaşanmamış gibi."
"hayır ya, bu nasıl aklına mantığına yatıyor. koskoca kainat nasıl yok olur, nasıl hiç olur? bunca canlının hayatı hiç olmamış gibi bitemez. bence hiçbir şey bitmiyor ve yok olmuyor. bir yerlerde, başka bir şekilde devam edecek gibi hissediyorum."
"saçmalama lütfen," dedi kadın alaycı bir şekilde gülümseyerek. "bu güne kadar var olan onca yaşam nasıl tekrar devam edebilir, asıl akla mantığa yatmayan şey bu bence."
"ben yok olmayı kabul etmiyorum ve buna inanamıyorum."
"maalesef inanmak ve kabul etmek zorundasın, çünkü gerçek bu."
daldığı yerden gözlerini ayırarak kadına döndü adam. bu sefer de onun gözlerine dalıp söylediklerine ne kadar inanıp inanmadığını anlamaya çalıştı. evet, tüm bu söylediklerine gerçekten inanıyordu. böylesine kafasını kurcalayan ve ruhunu rahatsız eden konuyla ilgili, sevdiği kadınla düşünceleri ne kadar da zıttı. yine de buna pek takılmak istemeyerek devam etti.
"yani biz günün birinde tamamen yok olmuş ve birbirimizden sonsuza dek ayrılmış olacağız öyle mi?"
bir an cevap veremedi kadın. bu açıdan bakmamıştı olaya. içinde bir şeylerin acıdığını hissetti. gözleri doldu... kalkıp adama sarılmak istedi ama yapmadı. hayatın sonu ile ilgili söylediklerinin arkasında durmak isteyerek devam etti.
"evet, maalesef bu bir gerçek. biz de herkes ve her şey gibi yok olacağız ve birbirimizden ayrılacağız."
hiçbir şey söylemedi bir an adam. gözlerini kadının gözlerinden üzüntü ile kaçırıp, yine az önce daldığı noktaya tekrar çevirdi.
"umarım tüm bunların bir sonu yoktur. güzel olan şeylerin bitmesini asla kabullenemiyorum."
·
67 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.