Oblomov, herkesin içinde ufak tefek ya da daha baskın kalmış tembelliğin vücut bulmuş hâli. Roman, tembelliğinden kurtulamayan, aslında kurtulmak da istemeyen Oblomov'un bu tembelliği yüzünden kendi sonunu getirmesini ve hayatını yine bu tembellikle nasıl harap ettiğini anlatıyor. Sevdiği kadınla evlenememiş, hayâlini kurduğu ve küçükken yaşadığı Oblomovka'ya gidememiş, dostuyla dünyayı gezememiş ve tüm hayatını odasında uzanarak yahut uyuyarak geçirmiştir. Aksiyon dolu olmayan kitapları okuyamıyorsanız tavsiye etmiyorum, sayfalarca Oblomov'un nasıl bir o yana bir bu yana uzandığını ve çayır çimenin nasıl göründüğünü okuyorsunuz. Ayrıca, her ne kadar kötü sonları sevsem de, sanki hayatımız yeterince monoton değilmiş gibi bir de patates gibi yaşayan birinin hayatını 600 sayfa boyunca okumak vakit kaybı gibi hissettirdi. Kitap iç karartma potansiyeline sahip olmasına rağmen Suç ve Ceza, 1984 gibi kitapları okurken hissettiğiniz boğulmayı hissettirmiyor. Açıkçası hiçbir şey hissettirmiyor. Yalnızca en sonda, Zahar Ştolts'a "Andrey İvanoviç, sevgili efendim, fakat... Ah... Onu mezarında bırakıp gitmek istemiyorum. Sevgili efendim, İlya İlyiç'i..." dediği yerde biraz duygulandım. Bunun dışında ne Olga ile aşkları ne Agafya'ya olan arzusu ne de ayrılık zamanları en ufak etki bırakmadı. Hele şu ayrılıklardan ya da kötü olaylardan sonraki zaman atlayışına ne demeli? Olga ile ayrıldıktan sonraki bir gün ölü gibi öylece durduğunu gördük, bir sayfa sonra "tam bir yıl geçmişti" yazısı karşımıza çıktı. Lütfen izin ver de ayrılıklarına nasıl üzüldüklerini, nasıl hissettiklerini görebilelim. Ama hayır, olmaz, 1 yıl zaman atlamalı ve geçen 1 yılı 1 satırda üstünkörü özetlemeli. Kitap güzel, zamanınız bolsa ve ne okuyacağınızı bilmiyorsanız okuyabilirsiniz fakat eminim tercih edeceğiniz çok daha iyi şeyler çıkacaktır.

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139,2bin okunma

·

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ashis asha