Tomas
Doganin o dingin ahengi içinde kendini sükûnetin kollarina birakan Tomás, her seyin gecici oldugunu, hayatin gerçekten de fâni oldugunu, baslayan her seyin bir gün sona erecegini bilen birinin havasıyla önünde uzanan yeşilliğe baktı. Bitkiler ve çiçekler, dans ettikleri ritim sanki sonsuzlugun anahtarini taşıyormuş gibi önünde fisildayip duruyorlardi, oysa gerçekte onlari hareket ettiren yel kadar fâniydiler.
Sayfa 488Kitabı okudu
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.