Ne kadar çok duyar oldum şu sıralar bu kelimeyi. Duymamak da elde değil ki... Geçmişimiz geleceğimiz hep bu can acıtan kelime ve getirdikleri ile dolu veya götürdükleri ile... Romanımız 2. dünya savaşı sırasında o zamanların Sovyet Rusya yönetimindeki bir Kırgız köyünde geçiyor. Baş karakterimiz Tolgonay Ana etrafında şekilleniyor bütün olay. Yer yer Toprak Ana ile dertleşiyor Tolgonay. Savaşın bir insandan neler alabileceğine şahit oluyoruz. Yalnız ölenler değil sağ kalanlar için bile geride hiçbir şey bırakmayacağına ant içmiş o savaşın... Kocası Suvankul'u oğulları Maysalbek, Kasım, Caynak'ı savaşta kaybetmiş bir ana. Diğer bütün analar gibi. Ve Kasım'ın biricik eşi Aliman. Diğer bütün gözü yaşlı eşler gibi. Ve Tolganay ile Aliman'ın dayanışması yalnızlığa dayanmaları, evi erkeksiz çekip çevirmek için birbirlerini var güçleriyle desteklemeleri. Böyle metanetli olabilen aileler gibi... Savaşa sebep olan insanlar bu kadar zekiyse madem iddia ettikleri gibi, böyle eserleri hiç okumazlar mı? İnsan öldürmek mevzu bahis olduğunda her türlü şeyi düşünebilen insanlar hiç savaşın görünmeyen yüzünü düşünmezler mi? Tolgonay Ananın dediği gibi: " Eğer dünyadaki bütün insanlar o gün bizim köyde olduğu gibi hep iyi şeyler düşünseydiler, çocuklarını, kardeşlerini babalarını, eşlerini bizim kadar çok sevseydiler belki savaş hiç başlamazdı." Ya da Toprak Ananın şu haykırışını kimse işitmedi mi?: "Ben toprağım, bana bakın! Her biriniz için aynıyım ve siz de benim gözümde eşitsiniz. Benim için önemli olan sizin sözleriniz değildir. Ben sizin dostluğunuza muhtacım, çalışmanıza, beni işleminize! Saban izine bir çekirdek, bir tohum tanesi atın size yüz katını vereyim. Küçük bir fidan dikin kocaman bir çınar vereyim. Derinim yükseğim, büyüğüm, uzun bucağım yok hepinize yeterim ben..." Anlaşılan o ki kimse duymamış bu haykırışları. Tolgonay Ananın, Toprak Ananın sitemleri bütün insanlığın sitemi aslında. Sesini duyuramadan yitip gidenlerin, evlat, koca hasretinden virane olan nice gönüllerin çığlıkları. Bütün bu acıların hepsi fazladan bir parça daha toprak içindi. Halbuki Toprak Ana hepimize yeterdi...

Toprak AnaCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 202261,4bin okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hakan Emre Şahin