Ne istediğim sorulduğunda canım hiçbir şey istemez hale gelirdim. Ne fark eder nasıl olsa beni eğlendirecek bir şey yok düşüncesi hızla harekete geçerdi. Aynı şekilde, insanların verdikleri şeyleri ne kadar zevkime uymayan bir şey olursa olsun, bir türlü reddedemezdim. İstemediğim bir şeye, istemediğimi söyleyemez, istediğim şeyleri de gizli saklı çalıyormuşum gibi acı bir tatla, sözcüklere dökemeyeceğim bir korkuyla alırdım. Yani, iki şeyden birini seçmeye bile gücüm yoktu. Bu, daha sonraki yıllarda, sonunda benim utanç dolu yaşamımın en etkili unsuru olacak, doğamın bir parçası olduğunu sanıyorum.
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.