Ezilenler
"Dar bir evde düşüncelerin daraldığını" düşünen anlatıcımız ev aramaya çıkmasıyla başlar roman. Dostoyevski'nin bu romanı 1861'de yayımlanır. Roman birinci kişi ağzıyla anlatılır.
Bu kişi Üniversiteyi bitirdikten sonra ilk romanı yayımlanan İvan Petroviç (Vanya)dır. Dostoyevski sanki o zamana kadar olan kendi yazarlık serüvenini bu roman karakterine giydirmiştir.
Natalya Nikolayevna (Nataşa), Vanya'dan üç yaş küçüktür. Vanya, Nataşa'nın ailesinin himayesinde büyümüştür.
Prens Pyotr Aleksandroviç Valkovski, İhmenevka Köyünde Vasilyevskoye Çiftliğini bir şekilde sahiplenmiş bu çiftliğin yönetimini ise dürüstlüğü ve becerisini duyduğu Nataşa'nın babası Nikolay Sergeyeviç'e bırakmıştır. Çiftliği onlara bırakıp Peterburg'a gitmiştir.
Aleksey Petroviç’i (Alyoşa), Prensin, oğludur.
Karakter olarak bir de dedesini aramak için Vanya'nın eski püskü dairesine gelen Yelena (Nelli) vardır.
Roman genel olarak bu karakterler etrafında örülen olaylarla okuyucuya sunulur.
Prens, ezenleri temsil ederken, çoğu kişiyi maddi manevi sömürür, zarara uğratır. Ezilenler ise iç buhranlarla, bazen kendi varlıklarından vaz geçerek "öteki"ni önceler, kendi yoksunluklarına bakmaz, fedakarlıkta bulunur.
"Dünya edebiyatındaki karakterlere bakıldığında Fransız edebiyatı primitif, hedefe odaklı, tek renklidir. Bu kahramanlar toplumun direncinden ya güçlü ya zayıftırlar. Alman edebiyatı kahramanları ise hayatın tecrübelerinden her şeyi öğrenenlerdir. Dostoyevski'nin kahramanlarının ise hayatla hiçbir ilişkileri yoktur" diyor. Stefan Zweig.
Dostoyevki'nin eserlerinde kahraman, evrensel insaniliği için boğuşur. Yani "ben"i için. Kahraman ister iyi bir şey yapsın, ister kötü bunlar; dış etkendir. Arka plandır.
Bu kitapta her karakter tek tek okuyucuya nüfuz eder. Onlar adeta Dostoyevski'nin ruhsal görüşüne sahiptir.
Mereşkovski "Tolstoy'da gördüğümüz için işitiriz, Dostoyevski'de ise, işittiğimiz için görürüz." der. Dostoyevski insanların derinliklerine 'söz' enstrümanını kullanarak girer. Biz ne olduğunu anlamadan, konuşmanın cezbediciliğinden ve konuşmanın esrarlı dumanından konuşanın görüntüsü zihnimizde belirmeye başlar. Karakterlerin bizi etkileme nedeni, bu karakterlerde kendimizden bir şeyler bulmaktır belki de. Tıpkı Dostooyevski'den bir şeyler bulduğumuz gibi. Belki de kitaplara "yazar kendini yazar" sözü ışığında bakmalıyız.
Ayrıca bu roman yazarın sürgünden sonra yazmış olduğu ilk romanı hasebiyle de önemli bir eserdir.
Ezilenler
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.