Okulda bize nasıl düşüneceğimiz öğretilmez, düşünme hakkında düşünenler ise bunu, genellikle ilerleyen yaşlarında, tasarlayarak değil de doğal olarak yapma eğilimindedir. Kişisel olarak nasıl düşündüğünü anlamak, hiç kuşkusuz kendini tanımanın ve kişisel gelişimin paha biçilmez bir unsurudur. Bazı insanlar bir çözüme varamayacakları belli olduktan sonra bile sorunu evirip çevirme, zihin çarklarını döndürme ve böylece hüsrana uğrayarak zaman yitirme eğilimi gösterir. Kimisi de bir zihinsel açmaza rastladığını çabucak fark edip başka bir faaliyete geçerek, sorunun üzerinde "istiareye yatar". Çoğu durumda çözüm, ertesi gün ya da o gece kendiliğinden ortaya çıkar. Bu kişiler, deneyim kazanarak düşünme tayflarını yönetmeyi öğrenirler.