Her şeyin azına inanmalı insan...Çoğuna şımarıp azına itaatsiz olmamalı!Aşkın,vefanın,merhametin hep azına...Hayallerin birazına mutluluğun minicik olsada o a'na mesela.Küçük dünyalar kurmalı kendine,mütevazı evler,çok anıyı saklayan eşyalar,kimsenin bilmediği bir çekmece,cam önünde yalnız bir sandalye,yerden yukarı yükselmiş kitaplar,masada yarım kalmış bir çay bardağı ve sokağa çıktığında aşınmış kaldırımlar ama illaki yürümekten eskimiş ayakkabılar...Başka yüzler tanımalı,başka seslerin tınısı,başka ruh halleri kimbilir belki başka bedenlere sıkıştırılmış aynı insanlar...Sahi ne de çok var onlardan!Sonra kendi ağacını kendi denizini,nehrini kendi çizmeli,kendi yarenini kendi seçmeli insan!İllaki önce kendini keşfetmeli ümidin azına inanmalı ve hüsrana kapı komşusu olabileceğini unutmamalı insan.Uzaklarda gidemediği yerlerin özlemiyle vuslatı da sabırla bekleyebilmeli...Kendi resmini kendi yapabilmeli insan!YASEMİN BAŞ
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.