Bana yardim etme imkanları oldugu halde görmezden gelenleri affetme adina gönlüme telkinlere basladim. Onlara hak vermek için bazi durumlar yaratip, öfkemi silmeye çalistim. Sizler bu satirlan okurken inanmayacaksiniz belki ama o zaman bile böyle düsünüyordum. Bu gün hiçbir akrabamla hic kimseyle gönül derdim yok. Herkes yaptiginin sorumlulugunu üzerinde tasiyor. Belki de unutmanin en etkili yolu afetmekten geciyordu. Bu sayede içinizdeki öfkeyi öldürüyor, aciyi hükümsüz hale getiriyordunuz. Her ne kadar bazi seyleri affetmek zaman aliyorsa da sonunda oluyordu.
Sayfa 134Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.