Bir çocuk diyor şimdi;
Bana gitmeyi getir, bana ölmeyi öğret
Beni yaşarken dirilt
Utanır çocuk, buklesi diri, gözleri tohumlu kahverengi
Yalnızlığın sefiri, buklesi diri, Ilgın çocuk
Bir adam konuşuyor şimdi;
Buklesi eski, gözleri buğulu kahverengi
Bana dönmeyi öğret, bana ölmeyi söylet
Beni kendi içinde hapset
Yakınır adam, buklesi eski, gözleri buğulanmış kahverengi
Bir adam mı susmuş ulu gökte
Ebedi yalnızlıkmış sefiri, gitse gelir mi ki
Dönse nereleri bilir ki
Gözleri yanık kahverengi, buklesi kesik, sesi sessizlik
Bir adam susuyor şimdi ulu gökte;
Buklesi eksiksiz hacmi, gözleri toprak kahverengisi
Bir adam işte, bir adam, bir çocuk, bir yalnız
ŞD.