Gülnihal serden geçmiş bir dadı. Hanımının ölürken ona emanet ettiği kızı İsmet'in mutluluğu için ölen kocasına verdiği sözü bile unutacak kadar serden geçmiş. Millete kan kusturan Kaplan Paşa'ya oyun oynamayı göze alacak hatta ahalinin çok sevdiği İsmet'in yavuklusu ve Kaplan Paşa'nın akrabası ayrıca da en nefret ettiği kişiyi yani Muhtar'ı zindandan kaçıracak kadar serden geçmiş. Serden geçti, bir zamanların pazar kuşağıydı. Serden geçebilecek kadar bir davanın kutsiyetine inanmak ne güzel bir mutluluk ne güzel bir uğraş. O inanç öyle bir ayaklarınızı yerden keser ki eksik ve yanlış taraflarını bir türlü göremezsiniz tıpkı Leyla'nın kusurlarını göremeyen Mecnun gibi... Gel gör ki kutsiyetlerin hemen hemen hepsinin altında inanları sömürmek, davayı ortaya koyanları ise kutsallaştırmanın yattığını gördükten sonra davaların kusursuzluğuna olan inancımı kaybettim. Din, millet, devlet, siyaset, aşk... uğruna özellikle de başkaları tarafından rehber seçilmiş kişilerin peşinden sorgusuz sualsiz gitmek, mantığıma o kadar aykırı ki gözleri kamaştıran bu pırıl pırıl saf inanca erişeceğimi hiç ama hiç sanmıyorum. Ayaklarınız bir kere yere basmaya görsün, bir daha o büyülü yolculuğun biletlerini sonsuza kadar kaybediyorsunuz. Her yere kendiniz emekleyerek hatta sürünerek gitmek zorunda kalıyorsunuz. Serden geçenlere bin selam... Kesinlikle yatırım tavsiyesidir.

GülnihalNamık Kemal · Karbon Kitaplar · 20181,839 okunma

·

237 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.