Bugün bisiklet ile gittim işe. Ne yürüyüş gibi gördüklerini özümseyebiliyor insan, ne de motorlu taşıt gibi hayatın detaylarını teğet geçiyor. Bir fragman şehirden kaçışa dair, plansız bir kaçış daima sürprizlere gebe...
Yüksek binaların olmadığı dar sokaklardan geçtim önce. Ne kadar derin anlamı varmış dar sokakların büyük caddelere nazaran! Çocukluğumuzu tükettiğimiz dar sokaklara sığan geniş vakitlermiş. Varlığımız büyük caddelerde yitip gidiyormuş, şimdiki zamanı ıskalayıp muğlak bir gelecek zamanın stresiyle ruhumuz tüketiyormuş. Dar sokaklara sığan nice hatıra varmış...geniş caddelerde, penceresiz AVM'leri dolduran adımlar anlatmaya değmeyecek kısa hikayelermiş.
Gencecik çınar ağaçlarının uğultulu gölgeleri... Gölgenin ayrı bir lezzeti var bu sokaklarda, sanki çağlayan bir dereye ayaklarımı sokuyorum. Gümüşten bir serinlik... Bisikletin üzerinde farklı bir sigayla esiyor rüzgar. Uyku gibi bir hale teslim olmak üzereyim. Tozlanmış iğde dallarını görüyorum, yabanî kekik kokuları geliyor baygın baygın... Yabani böğürtlen çalıları var tenhada ve derinlerinde siyaha yüzünü dönmüş koyu kırmızı meyveleri...
Toprak bir yola vasıl oluyorum. Yavaşlıyorum, çukurlu ve taşlı yolun sonunda sanki Orta Anadolu toprağı... Kırmızı bir toprak ve uçuşan tozları... Çocukluğum ile kardeş toprağın rengi... Çocukluğumun tozuna bulanıyorum... Durup durup not alasım var anlık gelen sevinçlerime ve hüzünlerime dair. Kırk dakika sürüyor yolculuğum... Bu kırk kesretten kinâye değil! Kırk dakikaya ne çok his sığdı, ne çok hatıra tüllendi gözlerimde...
Tozlu iğde dallarında ellerime dikenler battı, baygın kekik kokularıyla geçtim dağ yamaçlarından, toprağın rengiyle boyandım çocukluğumun gökkuşağına, böğürtlenlerin tadını duydum kızaran dudaklarımda... Cümlelerin devrildiği yermiş dar sokaklar... Dar sokaklarda bisiklet sürmek de devrik bir cümleymiş...
·
138 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.