Birbirleriyle yıllarını harcadılar, asıl istedikleri şeyleri bastırdılar, birbirleriyle yetinmeye karar verdiler, kendilerine yalanlar söylediler, birbirlerine yalanlar söylediler, yalanlara inanmayı tercih ettiler, yalnız kalmaktan korktular, yalnız ölmekten korktular, her ölümün yalnızlık içindeyken geleceğini bilmediler, düşünmediler, duymadılar, koklamadılar, tatmadılar, sevmediler, kendi ölümlerinin yalnızlık içindelerken gelmesini sevmediler, ölümü sevmediler çünkü ölüm hakkında hiç düşünmediler, en büyük sonsuzluğun ölüm olduğu akıllarına hiç gelmedi, ölümlerini sevmediler, ölmeyi ertelenmesi gereken bir düşünce olarak gördüler, ölümün sonsuzluğu karşısında küçücük kalacaklarını bilmediler, kendilerini ölüm karşısında, düşünmediklerinin önünde büyük büyük gördüler, her şeye güçleri vardı ve ölüm çok uzaktaydı, her hafta temizlikçi kadınlara iki kez temizletilen, kentsel dönüşmüş, yeni ve pırıl pırıl ve küçücük ve huzur dolu ve ayrı odalarda yaşanan ve dışarının kaosundan koruyan evlerinde her şeyle mücadele edebilirlerdi ama ölümlerini sevmedikleri için neyi seveceklerini anlamadılar, pek çok şeyi anlamadılar, bu yüzden bastırdılar, tartıştılar, ağlaştılar, gülüştüler ve aralarındaki, belki de zamanında gerçekten orada olan bir pırıltıyı ateşe dönüşmeden yok ettiler, bayağılıkları içinde her şey yok oldu, temkini elden bırakmayınca kapılamadılar, sürüklenmediler gerçekten acı çekmediler ve gerçekten sevmediler.
Sayfa 16Kitabı yarım bıraktı
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.