Zimandirêj: Yine sessizliğini doğurmuş evler Bir kadın üşüyorken, bir çiçek eksiliyor dağlarda Tuzlu oluyor bir kadının gözyaşları gibi şehrin sokakları Demir atmış lanetli iki duvarın arasına hüzün sofrası Tortusu kalmış sokaklarda yalın ayakların, kaybetmiş herkes bir şeyini zamanın dehlizlerinde Perdelerin mavisi çekilmiş, evin boşluğundan birikiyorum köşelere, zaman kabuk değiştirmiyor Eksik kalıyor bir şeyler, sonra ben eksik kalıyorum Süryani bir sarhoşluk ezgisiyle adımlıyorum sokağı, senden geçiyorum, benden geçiyorum, toprak damlı bir evin duvarın dibinde başımı dizine koyuyorum, kokusundan sarıyorsun beni.

Yine sessizliğini doğurmuş evler Bir kadın üşüyorken, bir çiçek eksiliyor dağlarda Tuzlu oluyor bir kadının gözyaşları gibi şehrin sokakları Demir atmış lanetli iki duvarın arasına hüzün sofrası Tortusu kalmış sokaklarda yalın ayakların, kaybetmiş herkes bir şeyini zamanın dehlizlerinde Perdelerin mavisi çekilmiş, evin boşluğundan birikiyorum köşelere, zaman kabuk değiştirmiyor Eksik kalıyor bir şeyler, sonra ben eksik kalıyorum Süryani bir sarhoşluk ezgisiyle adımlıyorum sokağı, senden geçiyorum, benden geçiyorum, toprak damlı bir evin duvarın dibinde başımı dizine koyuyorum, kokusundan sarıyorsun beni.

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zimandirêj