Einstein görelilik kuramına, görelilik ilkesi ile ışığın hızının sabitliği ilkesini bir araya getirme gayretleri sonucunda ulaştı. Bu iki ilkenin uyuşmazlığı klasik fizikte görelilik ilkesinin, yere göre v hızı ile hareket eden bir trende trene göre w hızı ile hareket eden bir kişinin yerdeki bir gözlemciye göre hızı W=v+w olarak ölçüleceğini öngörmesinden kaynaklanmaktadır. Trendeki kişinin yerine c hızı ile yayılan bir ışık huzmesini koyarsak, yerdeki bir gözlemciye göre bu hız W=v+c olacaktır. Bu sonuç ışık hızının tüm referans sistemlerinde aynı kalması ilkesine aykırıdır. Bu nedenle, bu uyumsuzluğu çözümlemek için hızların toplanmasına dair yeni bir tanımlama gerekmektedir. Bu tanım Lorentz dönüşümleri tarafından önerilmektedir ve matematiksel biçimi s. 64'teki B formülü ile verilmektedir. Hızların bu yeni toplama yasası incelendiğinde ışık hızının sabitliği ilkesinin geçerli olduğu görülmektedir.
Sayfa 180 - SayKitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.