Her bir satırını tamamen unutup tekrar tekrar okumak, yeniden bu keşfe çıkmak istiyorum. Uzun bir ara vermek zorunda kalmıştım ve bu sürede de ilk sayfaları unutmuş olmamdan korkmuştum. Ama anlatısı o kadar içime işlemiş ki hiçbir detayı unutmamışım. (Umarım ilerleyen zamanlarda unuturum) O kadar güzel ele alınmış bir kitap ki kendimi Nietzsche ile sohbet ediyor olma hayalini kurmaktan geri alamadım. Breuer’ı tanırken sanki kendimi keşfediyor gibi hissettim. Freud, Breuer ve Nietzsche üçlemesinin ruhlarında gezdim durdum sanki.. Güzeldi ve keşke bitmeseydi..
