25.08.2021 Ölümün olduğu bir dünyada hiç bir şeyin o kadar da önemli olmadığı gerçeğiyle okudum bu kitabı. Özellikle de insanların "kader" kelimesinden korka korka yaşadığı bu dünyada ölümün tek gerçek olduğunu anlamak için sürekli birilerinin ölmesi gerekmiyor. Kendi ölümümüz alnımızda altın harflerle yazarken hiç. İlk okuyuşumu hatırlıyorum. Dumbledore gibi bir büyücü nasıl ölüme öylece teslim olur diye bir türlü anlamamış kabullenememiştim. Sağ olsa daha çok faydası olmaz mıydı filan. Şimdi düşünüyorum da. Kendi ölümünü planlamak ya da kendi istediğin zaman teslim olmak. Çok daha şerefli duruyor o korkudan. Galiba ölüm yadigarları ile olan kavgasından sonra sonunda o da pelerin mantığıyla hareket etti. Ölüme bir kardeş gibi teslim olmak, kendi istediği zamanda. Bunu ilk kez bu sefer düşünüyorum. Çünkü ölümü hissederek yaptığım bir okuma oldu. Zaten bir kitabın tek konusu olmaz. O yüzden her seferinde belki başka bir bakış açısı ile okunabiliyor. Zaman ve olaylar. Bu kitabın bence bu kez iki ana konusundan biri de İhanet. İhanet ile ilgili söyleyebileceğim: İnsanın en büyük ihaneti kendinedir. Kendine ihanet eden herkese de eder. Ölüm. Bugün sevdiğim birine bir şey olsa kaldıracak gücüm var mı bilmiyorum. Aslında başıma gelen tüm o her şeyin o kadar da büyük şeyler olmadığını biliyorum. Hep güçlü olanın ben olduğuma karar verdi insanlar. İnşallah öyleyimdir. Çok korkuyorum ama inşallah bunu anlayacak kadar kötü şeyler yaşamam. Hayat şimdi gözüme çarpan çirkin bir şey gibi. Öylesine yaşamakla dolu dolu yaşamak aynı gibi geliyor. İkinci bir hayat iyi ki var. Ben tüm Harry Potter testlerinde Gryfindor çıkarım ama merak ediyorum gerçekten seçmen şapka beni o kadar cesur bulur muydu? Bilmiyorum. Galiba bir vefa iki cesaret hep hayran olduğum iki haslet olarak kalacak hayatımda.

Harry Potter and the Half-Blood PrinceJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Scholastic Inc · 201323,9bin okunma

·

42 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren