İnsan ömrü bitmeye ve yeni nesiller de unutmaya programlıdır. Dünü unutanlar, bugünü, yarına asla taşıyamazlar. Ölümünün üstünden bir hafta bile geçmedi Serhat, fakat ıstırap dolu günler bir yandan emeklerken diğer yandan koşturuyormuş. Dünya sensziliğe ne çabuk da alıştı, zaman utanmadan akmaya devam ediyor. Oysa senin yaşamının son yirmi dört saatinde sonsuza kadar yaşamak isteyen ne de çok insan var. Zaman durmamak ile düşman etti hepsini kendisine. Kabullenemiyorum yok oluşunu. Yokluğu benimseyen ben, senin yokluğunu kaldıramıyorum bir türlü. Kime kızcağımı şaşırmış, gülüşüne göz yaşların dökmeye ara vermemişim. Sen isteseydin yaşamaya devam etmez miydin? Ölmek suçunu sana mı, seni dört yerinden bıçaklayan et ve kan torbasına mı yükleyeceğim? Bilmiyorum. Her saniye seninle birlikte ben de ölüyorum...